Nieuwjaar 2001 was prachtig en het was een witte nieuwjaar.  Shelly was toen nog steeds bij mij, we waren beide héél gelukkig.  Toen kende ik de betekenis van droevigheid nog niet.

De toenmalige koude deed ons denken aan onze voorouders, de bergen van Peru.

We wisten het niet, maar er werd een speciale maaltijd voor ons bereid.  Onze slaaf nam er een foto van, zodat jullie allemaal er vandaag naar kunnen zien.

Niet lang nadat onze slaaf ons de nieuwjaarsmaaltijd voorgeschoteld had, zag hij één van onze kleinere vrienden wegvluchten.  Hij heeft het niet op met ze, hij vertelt ons dat het wilde dieren zijn en dat ze ziektes kunnen dragen die schadelijk voor ons zijn.

Dit is een foto van Shelly's neus.  Ze is aan het beslissen of ze al dan niet de maaltijd lekker gaat vinden.

Natuurlijk genoten zij en ik ervan!